Przejdź do głównej zawartości

Zakupy w drogerii

Trochę bałam się, że mój wczorajszy biszkopcik będzie siedział i siedział, a on się tylko mignął i na tę chwilę została już sama końcówka :)
Pojechałam dziś rano do Krakowa z zamiarem zakupu prezentu dla rodziców Skarba. Już w drodze na busa zaczęłam się topić, w drodze do Krakowa nie było lepiej, jak i w samym mieście. Zrobiłam kilka kilometrów po grodzie Kraka, bo akurat tam gdzie powinnam dostać to co chciałam, nie było nic. Na szczęście po paru godzinach chodzenia i szukania, udało mi się kupić to co chciałam. Po drodze zahaczyłam jeszcze o drogerię i tutaj miałam ciekawą (kolejną już) sytuację. Z myślą o zbliżającym się wyjeździe, chciałam zaopatrzyć się w chusteczki nawilżane. Wybrałam wersję dla niemowląt, bo te zwykle mają delikatny skład. Przy kasie pani bacznie mi się przyjrzała i zapytała:
P: Czy ma Pani naszą kartę?
ja: Nie, nie mam.
P: (przygląda się) Jeżeli ma Pani dziecko...
ja: O_o
P: ... lub jest Pani w ciąży...
ja: O_____o
P: ... może Pani dostać naszą kartę i korzystać też ze zniżek na produkty dziecięce.
ja: Ach. Dziękuję. Nie mam dziecka, w ciąży też nie jestem, ale będę pamiętać i może kiedyś skorzystam z oferty.

No wiecie co... Dlaczego ja mam takie szczęście, że kiedy jestem w drogerii i kupuję produkt dziecięcy, od razu musi dziać się coś dziwnego? Jakiś czas temu chciałam kupić olejek na rozstępy, świetny do ciała i także na włosy - właśnie z myślą o nich chciałam ten olejek wypróbować. Poszłam do drogerii (ta sama sieć co dzisiaj), ale w gąszczu buteleczek nie mogłam znaleźć tego, którego szukałam. Postanowiłam więc zapytać kobiety z obsługi. Bardzo miła Pani, też nie mogła znaleźć odpowiedniej buteleczki na tej półce, więc kazała podążać za sobą - po czym szybko pobiegła w inną część sklepu. Ja za nią. Nagle się zatrzymała, szybko wzięła olejek do ręki i bardzo głośno (czyt. na cały sklep) oznajmiła: Bardzo proszę, oto olejek na rozstępy dla kobiet w ciąży, który Pani szukała. Trzeba było wtedy zobaczyć moją minę. Błyskawicznie wzięłam od niej butelkę, rzuciłam do koszyka i oddalając się szybkim krokiem wyrzuciłam  z siebie jednym tchem: bardzodziękujępanizapomoc!

Kupiłam jeszcze pas do walizki. Będzie bezpieczniej. I adresówkę. Został tylko prezent dla Skarba, sprzątanie, pranie, prasowanie, pakowanie i mogę lecieć :) Już za chwileczkę, już za momencik. A na razie Kraków ;)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Jak zaplanować życie?

Znowu piszę późnym wieczorem, ale obiecałam sobie, że będę tu codziennie. To jestem. Dzień był całkiem miły, skończył się mój Weekend Nicnierobienia, więc odetchnęłam z ulgą (sic!) i trochę posprzątałam, skróciłam spodnie (tak. sama. ręcznie.), zrobiłam lekcję z uczniem i trochę poplanowałam przyszłość bliższą i dalszą. Z przyszłości bliższej, aczkolwiek mocno związanej z przyszłością dalszą, czeka mnie rekrutacja na studia drugiego stopnia. Co, gdzie, jak -  w tej kwestii więcej zdradzę dopiero za jakiś czas. Natomiast jeżeli chodzi o przyszłość "bliską-najbliższą", planowanie znacznie uprzyjemniła paczuszka z północy :) Dawno temu zamawiałam darmowe broszurki turystyczne na jednej stronie. Niestety, strona zmieniła nieco swój profil i już nie ma wysyłki broszurek. Na szczęście nie jestem typem, który łatwo się poddaje i postanowiłam pociągnąć za odpowiednie sznureczki. Tym sposobem dotarłam do redakcji jednej strony turystycznej traktującej o Finlandii, gdzie - mimo, że no

I moja kariera aktorska legła w gruzach

A zapowiadało się tak dobrze... Przypadkiem trafiłam na ogłoszenie, że w okolicy będzie kręcony film i ekipa poszukuje statystów. Wymagany wiek się zgadzał, więc wczoraj z nudów stwierdziłam - a co mi tam, nie mam nic do stracenia, wyślę im swoje zdjęcia i najwyżej ktoś się pośmieje. Chciałabym zobaczyć swoją minę, kiedy dziś po południu sprawdziłam maila i zobaczyłam odpowiedź. Ba, ZAPROSZENIE na plan filmowy. I co? I muszę zrezygnować, bo zdjęcia będą realizowane w piątek od wieczora do wczesnych godzin porannych w sobotę. A akurat w tę sobotę moja przyjaciółka ma ślub i nie może mnie tam zabraknąć. Masz Ci los, a już czułam pod stopami czerwone dywany Hollywood :( A tak serio, trochę szkoda, bo zawsze mnie ciekawiło powstawanie tego typu produkcji. Może kiedyś jeszcze będzie szansa, teraz wracam do moich książek i fińskiego :)

Lista zażaleń

Zupełnie nie wiem co mi się dziś stało, ale nie miałam ochoty na nic. Dopadł mnie jakiś smutek, sama nie mam pojęcia dlaczego. Cały dzień snułam się z kąta w kąt, a potem miałam pretensje do siebie, że zmarnowałam czas. No, niezupełnie, bo zrobiłam kilka zdjęć mojemu futrzakowi. Co prawda sesja jakoś szczególnie go nie ucieszyła, ale przynajmniej zwierzak starał się jakoś ehem... pozować ;) Chociaż widząc jego minę, jestem pewna, że właśnie obmyślał plan ucieczki. Dobija mnie rekrutacja na studia II stopnia, szukanie mieszkania w Krakowie (a nawet nie wiem czy mnie przyjmą na studia, wszystko okaże się dopiero pod koniec września, a wtedy dobrego mieszkania raczej nie znajdę), nagła wizyta u dentysty w przyszłym tygodniu, a do tego dochodzą przepadające lekcje z uczniami i w rezultacie brak odpowiedniej ilości środków na koncie. Wyjazd na północ coraz bliżej, pieniędzy coraz mniej, euro muszę skombinować. Czuję się trochę jak dziecko we mgle i mam nadzieję, że to tymczasowe.